Over mij
Hoe het begon
‘Weet je Ronald, je doet wel je best, maar ik vind jouw lessen zo verschrikkelijk saai. Je praat zo monotoom, dat ik bijna in slaap val.’ Het liefst was ik door de vloer gezakt om nooit meer boven te komen. En het ergste was: ik wist dat Annemarie gelijk had met haar feedback. Ik bakte er niets van, stond stijf van de zenuwen voor de klas en durfde nauwelijks vrijuit te praten of bewegen.
Maar een ding wist ik wel: zo kon het niet verder. Als ik mijn werk serieus wilde nemen en er ook nog plezier aan wilde beleven, moest er iets veranderen.


Zo kan het niet langer
Het begon in 1990 toen ik besloten had te stoppen met mijn baan als HR adviseur en te starten als docent bij Fontys hogescholen. Ik zocht een betere balans tussen werk en privé en lesgeven leek me leuk om te doen. Eenmaal aangenomen, werd ik aan mijn lot overgelaten. Ik moest zelf maar zien, hoe ik mijn lessen voorbereidde en mijn belangrijkste uitdaging was: hoe blijf ik mijn studenten één week voor?
Na de eerste weken – en de feedback van Annemarie – werd me duidelijk, dat ik zo niet verder kon en ik ging op zoek naar hulp. Zo kwam ik terecht bij Johannes Kemkens, een theaterman die mij op zaterdag privé les gaf op zijn zolderkamer, tevens repetitieruimte. Ik zie me nog staan daar: staande op twee stoelen, één voet op iedere stoel, in iedere hand een zware koffer om beter te gronden. Van hem leerde ik weer vertrouwen te krijgen in mezelf en mijn stem goed te gebruiken. Hij liet me zien, dat je zelf je belangrijkste instrument bent als docent en dat je veel meer kunt dan je ooit voor mogelijk houdt. Ik kreeg weer plezier in het lesgeven en mijn studenten reageerden positief. Dat was het begin van een ontwikkelingsweg, die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Wat ik heb geleerd
Wat ik heb geleerd is te vertrouwen op mijn eigen professionaliteit. Soms heb ik lessen goed voorbereid en betaalt deze goede voorbereiding zich uit in een ontspannen aanwezig zijn tijdens de les. Soms heb ik naar mijn zin te weinig voorbereid en slaag ik er desondanks in een goede les te verzorgen, dank zij mijn ervaring, de tools die ik me eigen heb gemaakt en mijn interne antenne om in te schatten wat er nodig is op dat moment. Dat betekent dat ik af en toe radikaal afwijk van de les die ik voorbereid heb, zonder angst dat de zaak ontspoort.
Ik heb een heel assortiment aan werkvormen tot mijn beschikking waaruit ik kan putten.
Door mijn vaardigheden als storyteller, kan ik verbinding maken met mijn eigen verhalen en verhalen van anderen, om zaken te illustreren en concreet te maken. Studenten reageren enthousiast op deze manier van werken en ik krijg soms jaren later nog te horen, hoeveel ze gehad hebben aan een specifiek voorbeeld of illustratie uit een bepaalde les.

Je bent zelf je belangrijkste instrument
Je bent zelf je belangrijkste instrument. Dat is mijn diepe overtuiging. Dat betekent ook, dat ik regelmatig terugkijk op mijn eigen functioneren en het effect van mijn handelen op anderen. Ik vind het heerlijk om een les uit elkaar te rafelen om te onderzoeken, wat wel werkte en wat niet, waar ik in flow was en waar het moeizaam ging. Dat vraagt om een onthechte benadering van mezelf en mijn functioneren en de bereidheid hier kritisch naar te kijken.
Ik zie een lesprogramma als een ‘gesammtkunstwerk’ met allerlei elementen die in elkaar moeten grijpen en elkaar versterken: het ontwerp van het lesprogramma, de leerdoelen die geformuleerd zijn, de wijze van afronding en toetsing, de concrete activiteiten van de docent, de inbreng en participatie van studenten, de opdrachten en voorbereidingsmaterialen, de digitale leeromgeving, de fysieke ruimte, enz. Alles grijpt in elkaar en hangt met elkaar samen. Die puzzel leggen en uiteen rafelen: daar kick ik op.



Nog wat feiten over mij
Met een beetje geluk kun je me eenmaal per jaar spotten in de gedaante van Gandalf de tovenaar. Een mythische figuur, want ‘een tovenaar is iemand die veranderingen tot stand brengt’.
Ik ben afkomstig uit Maastricht en het Zuidlimburgse heuvellandschap is mijn favoriete landschap, waar ik me het meeste thuis voel. Je kunt me niet meer beledigen dan door te vragen, of ik uit Brabant kom (sorry Brabant!).
Ik schrijf bij voorkeur met mijn geliefde vulpen (voor de liefhebbers: een pilot capless vulpen) in een Leuchtturn notitieboekje.
Ik ben vader van zes kinderen (vijf dochters en één zoon). De oudste vier hebben inmiddels hun eigen plek gevonden en ik ben ondertussen gezegend met vier kleinkinderen. Met partner en onze twee puberdochters woon ik in Amersfoort en wij zijn heel blij met ons prachtige huis.
Na mijn pensioen wil ik weer gitaarles gaan nemen. Mijn oude gitaar, uit mijn studententijd, ligt hier met smart op mij te wachten. Ondertussen ben ik wel lid geworden van een koor en ik zing met veel plezier.
Een dag die niet begint met een heerlijk zelfgezette kop cappuccino is gedoemd te mislukken. Het is een rustmomentje op de dag en zo’n moment komt als het meezit enkele keren per dag voorbij. Dus als je zin hebt in een versgezette cappucccino, laat het dan even weten. Het mag natuurijk ook een heerlijk kopje thee zijn.
Ervaringen van klanten
Goede ervaring van klant
Goede ervaring van klant
Vijf tips voor een optimale lesvoorbereiding als je weinig tijd hebt
Download nu mijn gratis e-book
Ronald van Domburg
06 514 026 45 | info@ronaldvandomburg.nl
Privacyverklaring | Algemene Voorwaarden